به گزارش پایگاه خبری تحلیلی گلوگاه ما به نقل از بلاغ؛ شهید ابراهیم هادی در عملیات والفجر مقدماتی، پنج روز به‌همراه رزمندگان گردان‌های کمیل و حنظله، در کانال‌های فکه با رشادت ایستادگی کرد و در نهایت، در روز ۲۲ بهمن ۱۳۶۱، پس از بازگرداندن نیروهای باقیمانده، به فیض شهادت نائل آمد.
خاطرات خانواده، دوستان و همرزمان این شهید بزرگوار در کتاب «سلام بر ابراهیم ۱» منتشر شده است؛ اثری که به گفته رهبر معظم انقلاب اسلامی، «جالب و خیلی جذاب» بوده و توانسته است تأثیر شگرفی بر مخاطبان خود بگذارد. این کتاب تاکنون بیش از ۱۰۰ بار تجدید چاپ شده و بارها بخش‌هایی از آن در رسانه‌های مختلف از جمله روزنامه کیهان منتشر شده است.
با این‌حال، کتاب «سلام بر ابراهیم ۲» که ادامه‌ای بر خاطرات این شهید است، کمتر شناخته شده؛ کتابی که حاوی نکات نابی از زندگی و کرامات شهید هادی است.
ابراهیم، شهیدی برجسته در تاریخ دفاع مقدس
شهید ابراهیم هادی در میان ۲۵۰ هزار شهید دوران دفاع مقدس، یکی از چهره‌های برجسته است. حماسه کانال کمیل با نام این شهید گره خورده و در دل تاریخ ماندگار شده است. شهید هادی نه‌تنها در برابر دشمنان بعثی مردانه ایستاد، بلکه با اخلاق و رفتار پهلوانانه‌اش، حتی توانست دل برخی از دشمنان را نیز به‌سوی خود جلب کند و آنان را تسلیم نماید.
ورزشکار و پهلوان بااخلاص
از ویژگی‌های بارز شهید هادی، روحیه ورزشکاری او بود. او کشتی‌گیر قهاری بود که حتی در رقابت نیز به اصول اخلاقی پایبند بود. همواره از ضربه زدن به نقاط ضعف حریف پرهیز می‌کرد و می‌گفت: «در کشتی باید مراقب باشی به کسی ظلم نکنی.»
در کنار روحیه پهلوانی، شهید هادی اخلاص را مهم‌ترین معیار خود قرار داده بود. او معتقد بود: «کاری که مخلصانه نباشد، ارزشی ندارد.»
هدایت‌گری در مسیر اهل‌بیت (ع)
شهید هادی، الگویی از یک جوان متعهد و دلسوز بود که همواره تلاش می‌کرد دیگران را از راه نادرست بازگرداند. او بدون پرخاش و تنها با رفتار و محبت، دیگران را متحول می‌ساخت. دوستانش می‌گویند حتی افرادی که هیچ امیدی به اصلاح آن‌ها نبود، با همراهی ابراهیم، نه‌تنها مذهبی شدند بلکه به فرماندهانی در سپاه بدل گشتند.
خادم اهل‌بیت و عاشق گمنامی
شهید هادی همواره به مجالس اهل‌بیت(ع) عشق می‌ورزید. بی‌ادعا و بی‌ریا مداحی می‌کرد و هیچ‌گاه به دنبال مطرح شدن نبود. او تأکید داشت که «مجلس امام حسین(ع) جای بهره‌برداری است، نه خودنمایی.»
محور اخلاص و الگوی گمنامی بودن، از خصوصیات بارز این شهید بود. او به مادر سادات حضرت زهرا(س) ارادت ویژه داشت و معتقد بود: «چادر، یادگار حضرت زهرا(س) است و باید از آن به‌عنوان قلعه‌ای برای حفظ حرمت زن محافظت کرد.»
شهید زهرایی در فکه
در واپسین روزهای حیات دنیوی، ابراهیم هادی بارها از حضرت زهرا(س) نام برد و به توسل به ایشان توصیه می‌کرد. در کانال فکه، هنگامی‌که دشمن از عقب به نیروهای باقیمانده نزدیک شد، ابراهیم آخرین نفر بود که به استقبال خطر رفت و به شهادت رسید.
کامران پورعباس، از همراهان شهید، در روایتی از آن لحظات نقل می‌کند: «ابراهیم گفت مادرمان حضرت زهرا(س) به ما سر می‌زند، نترسید…» و این آخرین سخنان او پیش از شهادتش بود.
الگویی برای تربیت نسل جدید
کارشناسان تربیتی بر این باورند که برای فتح قلب جوانان، باید چهره‌ای جذاب، اخلاقی، ورزشکار و خوش‌بیان بود. شهید ابراهیم هادی، مصداق عینی این ویژگی‌ها بود. او در تمامی رفتارهای خود اخلاق را رعایت می‌کرد، شوخ‌طبع و صمیمی بود و صدای خوشی در قرائت قرآن و مداحی داشت.
باقیات‌الصالحات
شهید ابراهیم هادی با آن روح بزرگ، در خدمت مردم بود. دستگیر نیازمندان، رازدار دوستان، یار رزمندگان و دلسوز هم‌محله‌ای‌های خود. شخصیتی جامع‌الاطراف که نامش همچنان در دل مردم زنده است.
او بارها گفته بود: «در هر شرایطی، حتی در بن‌بست‌ها، فریاد بزنید: الله‌اکبر؛ چون خدا بزرگ‌تر از همه چیز است.» همین ایمان و باور، از او قهرمانی بی‌بدیل ساخت که امروز هزاران دل به‌نامش روشن است.
یادداشت: کامران پورعباس
انتهای خبر/